గోదావరిలో ఈతకు వచ్చిన నింగి చందమామా
నా కనులు కలువలై విరిసేలా కనిపించు కన్నెమోమా
లేత సోయగాన్ని తడిమి నీటి కడవ పాపం మేను మరచి వుంది
లేని నడుము మిద తానూ నిలిచాననుకుంది
నేలకి ఎప్పుడూ తెలియదుగా ఆ లేత పాదాల స్పర్శ
వేల హృదయాలు పరుచుకుంటాయి ఆమె కాలికీ ఇలకీ మధ్య
అలా అలా అలా చెలియ నడిచే వేళ
ఆ లయలకు లయే కదా పడిలేచే ప్రతి అల
ఊరేగే ఉహలకెవరు సంకెళ్ళను వేయలేరని అంటే అది అసత్యం
ఉగే ఆ కురులకు మధ్య చిక్కుకున్న ఉహలనడుగు తెలుస్తుంది సత్యం
అ కోల కళ్ళలో నీలిమను చూసి చీకటికి సిగ్గేసి చిన్నబోయింది
కాటుకై గడపలో ఆగిపోయింది
అ నుదుట చెమరించు ప్రతి చెమట ముత్యం
ఎదలోన జడివాన మొదలైన సాక్ష్యం
ముళ్ళనైనా పువ్వులుగా మార్చే సుకుమారం
ఆ పెదవులు పంచుతాయి తిట్లకైనా తియ్యదనం
comment 0 comments:
more_vertsentiment_satisfied Emoticon